BAZA WYPADOWA

Obozowisko niedaleko drogi prowadzącej do Old Whiskey. Namioty w których kryje się ekwipunek, amunicja oraz broń. Tu spotykają się obie drużyny idące na polowanie, a także kibice, którzy lornetkami mogą obserwować odjeżdżających myśliwych.

Tu też można komentować wszystkie wydarzenia, siedząc pod wielkimi parasolami i czekać na to, aż ktoś wróci w glorii i chwale lub w pełnym upokorzeniu.

Znalazła Alphonse'a, przez chwilę chodzili razem po ogrodzie przygotowanym specjalnie na przyjęcie. Jeśli pani Promnitz zadba o to miejsce, będzie wyglądać przepięknie. Judith znała kilka przypadków, w których placówki takie jak te zamieniały się w miejsca rodem z horrorów. Pocałowała syna na pożegnanie w czoło, nie przejmując się, że robi mu lekki obciach wśród rówieśników. Nie mogła zabrać go na polowanie, ale chciała się na coś wybrać. Szukała Sophie wzrokiem, ale ostatecznie jej nie znalazła. Uznała w końcu, że znajdą się na miejscu. A miejsce było wyjątkowo ciekawe. Pierwszy raz brała udział w czymś takim ciekawa rozwiązania sprawy. Każdy z uczestników dostał odpowiedni ekwipunek. Boże, trzymała pistolet w rękach zaledwie dwa razy w całym swoim życiu. I to przy podobnych okolicznościach. Kevin dał jej minimalne podstawy do mówienia o sobie jako kowbojce. Odchodziła od ostatniego namiotu będąc już praktycznie wyposażoną po całości! Oglądała lornetkę przystawiając ją do oczu, aż wnet! Och, pan Popow!
- Dobrze mi się wydaje, czy jesteśmy razem w drużynie? - zagadała podchodząc do mężczyzny z uśmiechem. Jeszcze nie dostała swojego wierzchowca, pewnie dlatego, że chmara zainteresowanych tłoczyła się wokół przygotowanych boksów.

Kiwnęła głową z uśmiechem, prawie dziewczęcym. Rzadko kiedy się zdarzało zobaczyć ją w takim stanie. Może dlatego, że wywęszyła w końcu przygodę? Jeszcze nie wiedziała, że zaledwie kilka godzin później będzie się zastanawiać, czy wszystko to co się na świecie dzieje to jakaś kpina od losu.
- Może ten? - zapytała wskazując na wierzchowca, któremu zaaplikowana została porządna dawka Popowowego specyfiku. Ale wnet Siergiej zręcznie sobie z sytuacją najwyraźniej poradził i odciągnął kobietę gdzieś indziej.
- Pewnie, że nam się uda. - zapewniła go z twardą, zdeterminowaną miną. Sama chciała jakąś kitkę zdobyć. Chociaż patrząc po drugiej drużynie, może być trudno o powodzenie. Sami wyborowi strzelcy. Prawie!