DRUŻYNA NIEBIESKICH

37-10 = 27, phi!

Robertw międzyczasie rozmyślał o cyckach Patty,z którymi prawdopodobnie będzie się rozwodzić, zrobiło mu się smutno i nie mógł się skupić na szukaniu lisa. To wszystko przez Patty!

1,4 - słońce was razi, -10 do wyniku

15+45+2+2-10=54 ;_;

Django po szaleńczej jeździe na koniu i upadku na dupe był jakiś taki rozkojarzony, więc lisa nie widział. Zwłaszcza, że słońce nachrzaniało mu w oczy.

61 (+2+1) + 1*5 = 69 < 70

Mężczyźni zajęci zdeterminowanym poszukiwaniem lisów, rozglądali się wokół. Rodet, nigdy wcześniej nie biorąc udziału w takich wydarzeniach, patrzyła od murzyna do białego, od białego, do białego i tak sobie przenosiła wzrok z jednego na drugiego, przechylając w znudzeniu głowę, aż w końcu, znużona bezczynnością, zeskoczyła z konia, podając wodze, obcemu jej na razie Django.
- Mógłbyś? - nie czekając na odpowiedź ruszyła pewnym krokiem do piesków, dekoncentrując jednego z nich smyraniem go pod pyszczkiem. Kucnęła przed nim wcześniej układając odpowiednio suknię, a teraz drapała go za uszami, mrucząc do niego coś po francusku. Cóż rzec. W ten sposób pieskowi tropu na pewno nie udało się znaleźć.

90

Robert w końcu otrząsnął się z głębokich rozmyślań i zaczął węszyć. Wraz z nim zaczął węszyć pies. Co wyniknie z tego węszenia?

Ocho czyżby psy coś wywęszył? Wspaniale w takim wypadku nie pozostawało nic innego jak tylko ruszyć za nimi. Trzeba ustrzelić więcej lisków.

61 (+2+1) + 2*5 = 74 > 50

Pies Roberta złapał trop, podprowadzając ich wszystkich pod jakąś norę. Rodet w tym czasie bawiła się z tym drugim, smyrając go za uszami. Pies tropiący szczeknął, a zaraz potem widząc poruszenie drugiego jego kompana, zawinął się ogonem w tamtą stronę, smagając jego końce twarz Rodet, aż kobiecie się kichnęło. Pobiegł za tropem w ślady drugiego kundla.
- Och! - zawołała kobieta powstając do pionu i otrzepała suknię z kurzu. No cóż... mówi się trudno. Koniec zabawy. Odprowadziła psa spojrzeniem i podeszła do swojego konia opierając na siodle ręce. Oparła na strzemieniu stopę czółenek na niskim obcasiku, i poprawiła suknię wspinając się do góry. Zaplątała się jednak w fałdy materiału, nie tracąc przy tym klasy, bo kiedy tak zeskoczyła zręcznie na ziemię zakręcając się wokół własnej osi, odkręcając jednocześnie z posplątywanej ze spódnicy halką, wydawała się mieć przy tym dużo zabawy.
- Mną się nie przejmujcie - zaśmiała się i wzięła wodze konia podprowadzając go w stronę nory. Tam oparła się na kolanach, wyginając plecy w lekki łuk i zajrzała do norki, z której wyszedł mały lisek, poruszając śmiesznie noskiem. Kobieta przypatrywała mu się z zachwytem i znów ukucnęła, a zaraz potem poprawiając fałdy sukni, klęknęła na ziemi, próbując zwabić do siebie zwierzaka swoją dobrodusznością, bezpośredniością i szczerością. Bo czy nie powinno to budzić jego zaufania?

Albo strzelacie do liska - mnożnik na celność, próg 40.
Albo Rodet usiłuje zwabić liska, ślepy los:

1,2,4,6 - Lisek ucieka
5 - Lisek podchodzi
3 - Lisek podchodzi i gryzie Rodet w ręką

Curwood pochylił się w siodle przypatrując się co też wyprawia ta kobieta. Kiedy lisek wychylił się z nory przetarł oczy ze zdumienia. Ciekawe cóż ta francuzeczka jeszcze wymysli. Nawiasem mówiąc całkiem fajny widok mieli na jej wypiętą pupę. Dodatkowe atrakcje w trakcie polowania.

10+72+2=84

Django nie miał skupić się na czyim tyłku. Może gdyby była tu Jackie to wziąłby ją w krzaczki. Ale ni ma! Także jego skupił się tylko i wyłącznie na lisach. Wycelował i ustrzelił pięknego rudego kitajca.
-Super.-wyszczerzył się, podchodząc, by wziąć swoją zdobycz.

Rodet aż podskoczyła w momencie, w którym kula śmignęła jej przed nosem. A gdyby tak mężczyzna nie trafił? Serce podskoczyło jej do gardła i gdyby nie fakt, ze zamarła, pewnie jakiś okrzyk wydarłby się z jej gardła. Na szczęście nic takiego nie miało miejsca. Kobieta dalej klęcząc przed teraz już martwym liskiem, wpatrywała się w niego przez chwilę w milczeniu. Obserwowała uważnie potężnego murzyna, kiedy ten podchodził po swoją zdobycz. De Chaillot w tym czasie wstała z klęczek otrzepując w milczeniu swoją beżową suknię z piachu. Nie wydzierała się, choć miała ochotę. Zamiast tego odprowadziła mężczyznę sceptycznym spojrzeniem przez ramię, kiedy wracała do swojego konia. Pamiętając jak skończyła się ostatnia próba wskoczenia na siodło bez niczyjej pomocy, szarpnęła lekko za lejce, udając się do towarzystwa Richarda Moore, którego tymczasowe myślenie wydało jej się najbardziej dogodne w aktualnych okolicznościach.

Doprawdy, emocje były mocne jeśli chodziło o strzelanie do ukrywających się zwierząt. Przygladał się właściwie całej sytuacji z niewielkiej odległości, bo ani spostrzegawczy nie był, ani też strzelać zbyt dobrze nie umiał. Nie dziwne, żee trzymał sie po prostu na uboczu. 
- Ma pani podejście do zwierząt. - Zagadnął kobietę po jakimś czasie, chociaż kiedy wybrzmialy słowa zdał sobie sprawę, jak niestosowne one były. Po głosie można było dostrzec pewną nutkę zdziwienia i podziwu, ponieważ gwałtowny strzał do zwieerzęcia z tak niewielkiej odległości z pewnością przestraszylby nie jedną kobiete. A tu proszę!
Ostatecznie, Rysiek rozglądał się za jakimiś śladami. Przydałoby się, aby upolował choć jednego liska! Ah, z jego skóry można byłoby zrobić piękne pantofelki!

Jeśli nawet słowa zabrzmiały niestosownie, Rodet albo nie zauważyła tego wydźwięku, albo tylko udawała, że nie słyszy. Uśmiechnęła się lekko do mężczyzny przystając przy koniu. Dalej trzymała jedną rękę na lejcach, wpatrując się teraz w mężczyznę w skupieniu.
- Hmmm... ale to chyba nie starczyło - zauważyła posyłając krótkie spojrzenie murzynowi, który zabił tego nieszczęsnego małego liska. Liska, którego Rodet miała nadzieję pochwycić na ręce i doliczyć do ich zdobytych kit, a sama może byłaby go udomowiła i pochwaliła się nim Kevinowi? Ale może i lepiej, że tak się nie stało, bo być może jego wilk pożarłby jej lisa na kolację.
- Pan wybaczy śmiałość... - zaczęła, choć wcale nie wydawała się być niczym jeszcze skruszona.
- Ale czy byłby pan tak miły i mógł mnie pan podsadzić na konia? Nie słaniałabym się z wdzięczności.