Kościół + plebania

Och jak się zrobiło miło, chyba wśród tych  świeczek zaplątała się jakaś aromatyzowana bo po pomieszczeniu rozszedł się jakiś miły słodki zapach. Beth tylko obserwowała przyjaciela, choć w sumie mogłaby ruszyć swój zadek i mu pomóż z tymi świeczkami. To był jednak dobry moment, by mogła sobie go pooglądać bez skrepowania. Umm miał fajny tyłek.
-Wino? Tak jasne może być wino.- lekko się zarumieniła.

Przyniósł to nieszczęsne wino, prawie zabijając się o krzesło po raz drugi.  Trochę z niego ślamazara była. A właściwie to tylko przy niej, się tak ośmieszał.
Nalał wino, podał jej, wziął sobie i miał wrażenie, że dostał szczękościsku.
- Więc jak praca....i takie tam? - GOD, zagaduje o PRACĘ. Może jeszcze zapyta jak się jej ze Smithem układa ?

Beth zanurzyła usta w kieliszku a potem zakręciła trunkiem, trzymając delikatnie naczynie za nóżkę. 
-Dobre. - stwierdziła. w końcu co jak co ale pastor ze swoim pochodzeniem musiał się na winach znać.
- W pracy w porządku. Wymyśliliśmy nową inicjatywę. Chcielibyśmy by w piątki znane osoby z naszego miasteczka czytały dzieciom bajki. Ale co z tego wyjdzie?- delikatnie wzruszyła ramionami.- Wszytko jest w fazie planów.

Och, dobrze, że zarzucił jakiś neutralny temat.
 - Och, to wspaniale ! Naprawdę ciekawa inicjatywa, ty to zawsze masz takie dobre pomysły! Kogo myślałaś zaprosić do czytania? - kłapał dziobem, by ukryć zestresowanie

- Burmistrz. Jacyś senatorowie. Ktokolwiek wyrazi chęć i ochotę. Jak mówiłam wszystko pozostaje w sferze planów.
Do głowy w tym momencie przyszedł jej wspaniały pomysł. Pochyliła się w stronę Eliasa i posłała mu proszący uśmiech.
-A może ty byś poczytał? Dzieciaki cię uwielbiają.

Och...och to była straszna pokusa. Widział jak gęste miała rzęsy, a usta....usta musiały być takie miękkie ! Jak jedwab, z pewnością.
- Och... - bąknął słysząc jej plany, a potem zdębiał, bo ta się ku niemu pochyliła. Co ona tam powiedziała? Że on co? Ma ją chwycić i zanieść przed ołtarz, poślubić i wynieść na niebiosa?  Czy jakoś tak? 
Nagle, nim zdążył się opanować, wychylił się ku niej i tym razem, naprawdę sięgnął jej ust.

Dobrze, ze Bet odłożyła kieliszek bo w przeciwnym wypadku ten dokładnie w tym momencie wypadłby jej z rąk i zniszczył kanapę i dywan.
Nie miała pojęcia jak się to stało, ze nagle Elias ją pocałował.Skorzystała jednak skwapliwie z okazji, że dostrzegł w niej kobietę i odwzajemniła pocałunek jednocześnie wsuwając dłonie w jego czuprynę.

A pastor? Myślał, że zaraz zawału dostanie z tego wszystkiego. Pocałował Beth, nie dostał w twarz, ta to odwzajemniał i  nawet rękę we włosy wtopiła ! Czy mógł pragnąć czegoś więcej?
Zagarnął ją do siebie, pogłębiając pocałunek. jeżeli to była jedna, jedyna okazja, by mieć ją przy sobie, to ją maksymalnie wykorzysta.

Jeżeli Elias liczył na krzyki i wyrywanie się, to biedaczek niestety przeliczył się, bo Beth bardzo chętnie poddawałą się jegop działaniom. Pozwoliła się przyciągnąć jak to tylko było możliwe, choć na tej kanapie takie wygibasy były niweygodne. Żarliwie odwzajemniłą pocałunek licząc, że pastor jeszcze przez dłuższą chwilę nie odzyska rozumu.

Głupi był, gdyby liczył, w końcu  zakochał się w niej już jakiś czas temu, prawda? 
Zaczynało się robić niebezpiecznie i niemoralnie. Początkowe nieśmiałe muśnięcia, zmieniły się w namiętne głębokie pocałunki, a dłonie uciekały tam gdzie nie powinny. 
Aż nagle oboje drgnęli gwałtownie i zamarli, bo nagle pozapalały się wszystkie światła. Akwaaaaaaaaard

Och. Beth zamrugała gwałtownie powiekami usiłując przyzwyczaić się do nagłej jasności, która zalałą pokój. Jej brązowe oczy były wielie i przymglone przyjemnością, którą sprawiły jej pocałunki przyjaciela. Tylko co teraz? O boże co teraz?!
-Tylko mnie nie przepraszaj.- wypaliła, nie chcać by Elias ją za ten pocałunek przeprosił, bo chyab by go w kostkę kopnęła.

Elias nadal siedział sparaliżowany. A potem twarz nabiegła mu czerwienią. Krwistą, soczystą czerwienią. Już miał błagać o wybaczenie, ale ta go ubiegła.
Wyjątkowo speszony, zacisnął nerwowo dłonie na kolanach. Teraz, kiedy światło rozproszyło mroki nocy, całą odwaga z niego uleciała.

No to sobie siedzieli tak we dwoje, czerwoni jak buraczki. Beth nie miała pojęcia co powiedzieć, więc tylko się w Eliasa wpatrywała tymi swoimi czekoladowymi oczyskami. Zrobiła się trochę niezręczna sytuacja. A może Elias uznał, że ona mu się narzuca? To by było okropne.

Ta cisza była nie do zniesienia! W końcu jednak pastor znalazł rozwiązanie ich problemów. Wstał i... zgasił światło. Teraz rumieńce były mniej widoczne.
- Tak lepiej, prawda? - zacząl niepewnie i usiadł obok niej, wziął głęboki oddech i zacisnął powieki - Nie myśl proszę, że to był glupi kaprys. Już od dawna o tym marzyłem, ale nie chciałem...wchodzić między Ciebie i Smitha...- spojrzal na swoje buty.

Pastror mógł dostrzec w półmroku jak Beth kiwa głową zgadzając się z nim. Tak było zdecydowanie lepiej. Beth zakręciła winem w kieliszku i prawie by go upuściła słysząc to co ma do powiedzenia Elias.
-Marzyłeś o tym.....ale przecież mnie i Smitha nic nie łączy.- Beth pokręciła głową w niedowierzaniu.- JA chciałam właśnie tego, ale myślałam, że widzisz we mnie tylko przyjaciółkę.

Teraz to on był w szoku. Jak to...nic nie łączy?
- Przecież...przecież wszyscy mi mówili, że ty i Smith...macie romans, że jesteście w sobie zakochani - wybełkotał jeszcze bardziej zawstydzony.
Czyżby to były po prostu wyssane z palca plotki? 
- A ja usłyszawszy to...odsunąłem się na bok, bo każde....każde spojrzenie na Ciebie, przypominało mi o tym, że nie mogę Cię mieć. Często odmawiałem spotkań, tłumacząc się pracą, bo wyobrażałem sobie, jak siedzicie razem przy lampce wina, całujecie się czule i rozmawiacie o wspólnej przyszłości i nie mogłem tego znieść.... - spojrzał na nią - Więc was NIC nie łączy?

- Elias w życiu bym nie przypuszczała, że słuchasz plotek. Spotkaliśmy się kilka razy to wszystko. I na pewno NIC nas nie łączy. Tak naprawdę to spotykałam się z nim, bo myślałam, że mnie nie zechcesz, że cierpisz po stracie żony a ja jestem tylko przyjaciółką na ramieniu, której można się wypłakać. A ostatnio mnie unikałeś i było mi przykro. Myślałam, że kogoś sobie znalazłeś.- Beth wypaliła to wszystko na jednym oddechu, bo gdyby się zatrzymała to pewnie nic więcej by ze wstydu nie powiedziała.

Och, och! Był teraz najszczęśliwszym mężczyzną w kosmosie ! Nie mógł wytrzymać i aż się zaśmiał.
- A ja myślałem, że ty mnie nie zechcesz, bo chuchro ze mnie, ciągle choruję i do tego mam 11-letnią córkę - powiedział.
Czyli....czyli to oznaczało, że ona i Smith....że nic ich nie łączyło. I do tego, była nim zainteresowana ! W takim razie....wziął się za kontynuację tego, co im przerwano!

Beth miał już zaprzeczyć, że Elias wcale nie jest chuchrem i co to za znaczenie ma, że jest chory, że ma córkę. Był najwspanialszym mężczyzną jakiego spotkała w swoim życiu. Ciepły, czuły i do tego przystojny. Czego mogła chcieć więcej Beth.
Zatopiła się w pocałunkach i objęciach Eliasa. Była najszczęśliwszą kobietą w Old Whiskey.