PLAC - JARMARK

- Nie, mam inne rzeczy na głowie.
Stwierdziła Chloe na pytanie Matta i zajęła się jedzeniem kukurydzy. Z rozbawieniem przyglądała się tym sprzeczkom bliźniaków. Jakże Ona była przyzwyczajona do takich rozmów. Dobrze, że chłopcy nie tłukli się jak to jej rodzeństwo potrafiło.
- To pędźcie do mamy, ja też zresztą muszę rodziców znaleźć. Do zobaczenia!
Powiedziała, po czym posłała chłopakom szeroki uśmiech i odeszła w tłum, po chwili odnajdując rodziców i rodzeństwo.

zt

Tako sobie toczyła się rozmowa między bliźniakami a słodką Chloe.
- Już ciemno! Musia będzie zła, jak zaraz nie wrócimy! - zawołał nagle Jonah. A może to wołał Matt, który nie zwykł napominać brata, ale tym razem zwrócił większą uwagę na sytuację?
- Dzięki, Chloe! Do zobaczenia! - Krzyknęli równo bliźniacy, po czym dzierżąc kukurydze w dłoniach pobiegli do domu.


zt

Konie na siebie zapracowały odpowiednio. Zarówno piękna Isobel jak i Drakestar prezentowały się wyśmienicie. Tomas zamienił też nawet parę słów z panem Bryce'em.
Po skończonym jarmarku, wsiadł na swojego konia i zrobił objazd po ulicy głównej miasteczka i po placu, jakby sprawdzając czy wszystko jest w porządku. Nigdzie nie mógł znaleźć swojej żony.
-Panie Bryce proszę pojechać na Isobel do domu, dziękuję za pomoc- powiedział pewnym siebie tonem, po czym ściągnął wodze i pognał konia w stronę miasteczka.

zt

Dostrzegła badawczy wzrok nieznajomego, który mierzył ją od stóp do głowy. Nie pierwszy i nie ostatni raz spotyka taki typ mężczyzny. Osobiście nie przepadała za takimi ludźmi. Wiadomo czego oczekiwali od młodych i atrakcyjnych kobiet...
- Warta każdego dolara. - uśmiechnęła się nieznacznie, odwracając głowę w stronę rozpalonego ogniska.
Gdy usłyszała, że kawa jest za darmo, przytaknęła tylko w ramach wdzięczności.
- Nie mam ochoty dzisiaj tańczyć. - zerknęła na mężczyznę, który właśnie zdradził jej swoją tożsamość. - Angelica Georgijew. - uścisnęła delikatnie dłoń bruneta, zdając sobie sprawę, że jej kubek jej pusty. - Wybaczy Pan, ale będę się zbierać. - oddała naczynie właścicielowi stoiska. - Dziękuję za kawę. - jeszcze raz uśmiechnęła się, po czym odwróciła się na pięcie i ruszyła w stronę domu.

/zt