Dom państwa Wright

Oto dom Ernesta i Luizy Wrightów - dom, w którym wychował się Oscar Wright. Utrzymywany jest w dobrym stanie, łącznie z ogrodem, bo pani domu dba o wszystkie te szczegóły z największą powinnością. Kamienica jest wysoka na trzy piętra, godnie urządzona. Jest salon, kuchnia, jadalnia oraz łazienka, na piętrach znajdują się sypialnie.

???

Kontrahenci sami pchali się w ich ramiona. Czemuż się tu dziwić skoro widzieli w tym interesie korzyść? Zastanawiał się młody Mann czasem, czy każdy z nich czyta co jest na umowie napisane. Tej części nigdy nie pomijał osobiście. Wolał przeczytać gotowy plik papierów kilka razy niż popełnić błąd. Miał trochę potknięć, ale człowiek uczy się na błędach, doskonali swoje umiejętności. Ach tak, tak. Zajął się wszystkim tym co polecił mu tego dnia ojciec. Mógł uznać sprawy za zakończone. Miałby być audytorem prawdziwym jeśli nie skonsultuje swoich decyzji z panem Wrightem? Nie tylko interesy ich łączyły, a znajomość dobra. Henry i Ernest się znali, a także Winfred i Oscar. Gdyby tylko wiedział...
Zakołatał więc do drzwi (albo zadzwonił, w 1 poł. XIX wieku dzwonek jakiś prymitywny, zapewne, wymyślono! A kilkanaście lat później ulepszono). W każdym razie miał nadzieję zobaczyć miłą twarz gosposi i wejść do środka. Cóż za rozczarowanie!

To już przyjaciela i wspólnika ojca odwiedzić nie można? Ano zajęty, zabiegany. Nie można spokoju zaznać nawet na starość. Co ten świat robi z ludźmi. Wiek pary i elektryczności! Wszystko mknie do przodu jak pierwsze kolejki liniowe, tramwaje zasilane prądem. Ale nie o tym mowa. Młody Mann przywitał się uprzejmie z gosposią, zapytał najpierw o jej zdrowie, bo to tak wypada, skoro się już trochę znali, później dopiero o rodzinę Wrightów. Nie było ich. Ach, do przewidzenia. Może chciał zostać na moment? Napisać coś. Skorzystać z toalety? To jest myśl! Mógł się odlać za krzaczkiem, ale może nie chciał publicznie pokazywać swoich narządów rozrodczych.
- Och, w takim razie... Czekać na pana Wrighta sensu nie ma... No nic, nie musi pani przekazywać, że byłem. - powiedział, bo był przekonany, że wróci w to miejsce za jakiś czas.
- A, właśnie, mógłbym skorzystać z łazienki? - zapytał. Szczęście, że w domu są dwie łazienki zapewne!

Zdjął cylinder, uśmiechnął się i wszedł do środka rozglądając się z klasą w lewo i prawo. Przeszedł kilka, może kilkanaście kroków za gosposią mimo iż znał dom bardzo dobrze. Podziękował, poczekał aż odejdzie i sam otworzył drzwi ażeby spełnić swoją misję opróżnienia pęcherza. No ładnie, właścicieli nie ma w domu, a ten tutaj sobie urządza jakieś zasilanie ścieków własnym płynem. Ale jak mus to mus, przecież nie zrobi tego za krzaczkiem. A przy okazji może usłyszy jakieś zgłuszone stuki i puki, stęknięcia, mruknięcia. Nie śmiałby sobie pomyśleć, że państwo Wright go oszukują z tą absencją starając się o nowego członka rodziny. Chociaż, może Oscar by się ucieszył z małego braciszka lub siostrzyczki. Tak czy siak! Odcedzał kartofelki, już zapinał rozporek, już podszedł do umywalki przemywając sobie dłonie. Ale robił to taaaak mozolnie.