MECZ FINAŁOWY

3

No i w końcu za moment ma się rozstrzygnąć, kto otrzyma 1 miejsce a kto 2. Richard zdołał odpocząć od poprzednich meczów, był nawet na przekąsce coś zjeść i orzeźwić się. Chwilę nawet posiedział na trybunach, aby przyjąć gratulację co bardziej znajomych osób. Michelle nie była zbyt zadowolona, ponieważ de facto - była córką człowieka, który dobrnął do finału! Cała zarumieniona stała z boku, w oczekiwaniu na jakieś polecenie, jednak niektórzy również i jej gratulowali.
Nadszedł czas na ostatni mecz, dlatego Richard odczekał na rywala. Nie znał mężczyzny, dlatego zanim jeszcze zostało to rozstrzygnięte - podszedł do niego.
- Dzień dobry, nie mieliśmy chyba jeszcze okazji się spotkać. Richard Moore, szewc w Old Whiskey. Życzę powodzenia podczas meczu! - Przywitał się z nim, ściskając dłoń nieznajomego.

1 - zaczynasz

Charles był strasznie z siebie dumny. Mecz finałowy, to naprawdę brzmi dumnie! Nawet jeżeli nie zajmie miejsca pierwszego to drugie jest równie zaszczytne. Pojawił się na korcie, po krótkim odpoczynku. Pan Harrison był już zmęczony, więc wygraną miał w kieszeni. Zwłaszcza kiedy po jego stronie stała młodość i wysportowanie, wtedy doświadczenie nie zawsze mogło wygrać.
Chociaż kto wie, Richard zdaje się, że też o parę lat od niego był starszy.  
Podszedł do swojego przeciwnika i uścisnął mu rękę.
-Witam, Charles Greyson.-odparł z serdecznym uśmiechem-Malarz, lecz nie z Old Whiskey.-wybrał podobny sposób przedstawienia się, a nikły uśmieszek zadowolenia nie znikał z jego twarzy.-Nawzajem.
Po tych paru słowach wstępu panowie rozeszli się na swoje miejsca. Sędzia wskazał na pana Moora, aby ten rozpoczął set.

Serw
67 + 5*4 = 87
Runda 1

No to siup. Mieli za sobą już prezentację, wiec... nie owijając w bawełnę zaczęli mecz. Pierwszy zaserwował Richard, a piłka potoczyła się już swoim torem.

40+20=60

Hmm... Czuję klęskę w powietrzu. 
Cóż, Charles może i bardzo się starał, ale mu nie wyszło. Uśmiechnął się pod nosem, kręcąc głową, jakby rozbawiony z własnej nieuwagi. Powrócił mniej więcej na środek pola i czekał na kolejny serw szewca.

67+5*2= 77
Runda 2
1:0 dla Richiego

Szewcowi jak na razie szło całkiem dobrze i był zadowolony z przebiegu meczu, jaki właśnie się rozgrywał. Właściwie dopiero docierało do niego, że dotarł do finału i mierzy się z najlepszym ze zgłoszonych zawodników. Przynajmniej tak by się zdawać mogło, ponieważ zbyt wielu pasjonatów tenisa nie było. Ot, taka rozrywka z nutką rywalizacji.
Richardowi brakowało tego, dlatego też zaserwował po raz drugi. Tym razem słabiej niż poprzednio, z czego nie był zadowolony.

45 -.-

Charles rzucił się w prawo, by dosięgnąć piłkę, ale szewc miał tak mocny zamach, że nie zdążył. Piłeczka przeleciała mu obok nosa z szybkością światła. Cóż. Drugim miejscem również się zadowoli.

Runda 3 
2:0 dla Richarda

67+5*4 = 87

No proszę, czyżby przeciwnicy Richarda okazali się zbyt słabi na jego umiejętności? Nie, to było całkiem niedorzeczne, dlatego takie myśli odsunął na bok. Był z siebie zadowolony, ponieważ jeśli jeszcze dwa punkty zdobędzie w secie i mecz okaże się dla niego wygrany. Początkowo, podchodził do tego luźno i bez większego stresu. Ale teraz jakaś samcza rywalizacja kazała mu wykrzesać z siebie najlepsze siły i wygrać to.

1 - dodajesz 30pkt

40+15+30=85 damnit...

Charles był już o mały włos! Lecz i tym razem mu się nie udało.
Cholercia!

3:0 dla Ryśka

Runda 4
Ślepak: 1, czyli + 30 
Mnożnik: 6
Razem: 67+5*6+30=127(!)

Doprawdy, szewc musiał być w dobrej formie i wszystko szło ku jasnemu przekazowi, kto wygra ten mecz tenisa. Był z siebie dumny, zupełnie jakby już miał pierwsze miejsce w kieszeni. Może dlatego zaserwował mocniej i starał się o jak najcelniejsze trafianie w rakietę? Kto wie, może to tylko i wyłącznie szczęście głupiego, odpłacające mu za niepewności.

nawet nie chce mi sie liczyć, bo widze, że mniej xD

Charles zamachnął się i znowu nic z tego.
Już trochę podenerwowany, z coraz mniejszą pewnością siebie. Jasna cholera!

4:0 dla Rysia

Runda 5
Ślepak: 1, czyli +20
Mnożnik: 6
Razem: 67+20+30=117!

I tym razem dobra passa nie opuszczała Ryśka. Jeszcze tylko ten serw i wszystko będzie przesądzone. No prawie, dobrze powiedzmy że dwie rundy i wszystko będzie jasne. Nie dawał za wygraną, po raz kolejny serwując mocną piłkę w kierunku przeciwnika.



ŚLEPY LOS NA NASTĘPNĄ RUNDĘ.

KAŻDY Z WAS PRZED RZUCENIEM MNOŻNIKA RZUCA ŚLEPY LOS:


1,2 - Dodajesz do mnożnika 50 pkt
3,5 - Odejmujesz od mnożnika 20 pkt
4 - Mnożnik bez zmian
6 - Dodajesz do mnożnika  10 pkt

10+10+40=60

Chyba sobie robisz jaja!
Charles oczywiście nie odbił. Może wcześniej miał słabszych zawodników? Kto by pomyślał, że zwykły szewc ma w rękach tyle siły. I tyle doświadczenia.
Sędziowie ogłosili zwycięstwo pana Moora, więc Charles podszedł do siatki i uścisnął mu dłoń, gratulując. Wymienili zwyczajowe grzeczności i rozeszli się w swoje strony.

Rzuty na ślepy los nie były w ogóle potrzebne, ponieważ kilka ostatnich minut przesądziło o wyniku meczu. Charles oddał walkowera, wiedząc że i tak nie da rady odbić kolejnych piłek Richarda. Zdaniem szewca, jego zachowanie było nie na miejscu. Nawet gdyby on był przegranym, próbowałby zachować twarz i zagrać do końca - pokazując tym samym, że z podniesioną głową przyjmuje drugie miejsce. Drugie!
A co dopiero pierwsze!
Doprawdy, był z siebie bardzo zadowolony i przekonany, że jego prestiż w miasteczku chociaż trochę zwiększy się dzięki tej niecodziennej wygranej. Podziękował panu fotografowi za rozegrany mecz i pogratulował drugiego miejsca. A potem jak zostało powiedziane -każdy poszedł w swoją stronę!