Salka przy kościele - ROZPRAWA

Ostatnie pytania prokuratora:

1. Czy pan O'Dwyer jeszcze kontaktował się z panem po tym, jak dał panu zdradził informacje o aferze? Czy ujawnił skąd on sam miał informacje o przewinieniach oskarżonych?
2. Skąd się pan dowiedział o ucieczce Oscara Wrighta? I jakie konkretne dowody mówią o jego winie, według pana?

- Rozmawialiśmy z panem O'Dwyerem, jednak nie na temat afery. Nie wspominał, skąd o tym wie. Być może od swojej gosposi, która ma z Wrightem romans. O jego ucieczce dowiedziałem się pocztą pantoflową. To małe miasto, takie informacje rozchodzą się wyjątkowo szybko. Pracownicy hotelu mówili, że wymeldował się niedługo po pożarze. Dowody? Podpisy w ocalałych księgach rachunkowych, niezgłoszenie nieprawidłowości, czy zastraszeń... pan Hawton jakiś czas temu sam stwierdził, że odpowiada za to pan Wright i Baskerville. Szeryf Storm go przesłuchiwał.

Po zeznaniach szeryfa, sędzia wywołał Winfreda Manna.

Pytania sędziego:

1. Proszę się przedstawić i opisać swoją funkcję w mieście. Przypominam, że nie może pan odmówić składania zeznań jeśli nie jest pan spokrewniony lub spowinowacony z którymś z oskarżonych. Dodatkowo, składanie fałszywych zeznań jest karane.
2. Co panu wiadomo w sprawie?

Przypominamy, że świadkowie, którzy już zostali przesłuchani, mogą zostać potem jeszcze raz wywołani, jeśli pojawi się taka potrzeba!

Pytania sędziego:

1. Skąd pan zna Oscara Wrighta i jakie są miedzy wami relacje?
2. Co mówił pan Wright panu w sprawie całego przekrętu? Czy mówił o detalach całej afery?

Pytania prokuratora:

1. Czy pan zajmował się osobiście dostarczaniem leków do Old Whiskey?
2. Z kim pan się kontaktował w sprawie transportu?
3. Czy tylko pańska firma zajmowała się transportem, czy jeszcze może inna spółka? Być może spółka córka Mann & CO?
4. Czy wiadomo panu coś o pobiciu, zastraszaniu pana Wrighta i niszczeniu dowodów w sprawie afery?
5. Czy na pan pana Shane'a O'Dwyera?

Pytanie sędziego:

1. Czyli kto podpisywał wszelakie dokumenty związane z transportem leków? Baskerville, Hawton czy Wright?
2. Od kiedy pańska firm współpracuje z biurem burmistrza w Old Whiskey?
3. Czy kontaktował się pan kiedyś z doktorem Promnitzem, dla którego były transportowane leki?

Pytania prokuratora:

1. Czy pan Wright wspominał w rozmowie z panem nazwisko O'Dwyera?
2. Czy zna pan Helenę Pines i czy wiadomo coś panu na jej temat w tej całej aferze?

Pytanie od prokuratora:

1. Czy kiedykolwiek miał pan podejrzenia, ze podpisy burmistrza są podrobione?

Pytanie prokuratora:

1. W takim razie wszelakie sprawy związane z transportem leków do Old Whiskey finalizowało się z burmistrzem, tak? Dopiero Oscar Wright powiedział panu o swych podejrzeniach, ze coś może być nie tak?

Pytanie prokuratora:

1. Czy można jednak powiedzieć, ze pańska osobista sympatia do pana Wrighta także zadecydowała o tym, że pan osobiście chciał przywieźć dowody, zamiast, na przykład, wysłać jakiegoś delegata?
2. Dlaczego pan nie poradził swojemu przyjacielowi, by od razu zgłosił się do biura szeryfa ze sprawą, jeśli on i jego przyjaciółka mieli tak duże problemy?

Ani sędzia, ani prokurator nie miał już więcej pytań. Na razie.

Po zeznaniach Winfreda, sędzia wywołał doktora Promnitza.

Pytania sędziego:

1. Proszę się przedstawić i opisać swoją funkcję w mieście. Przypominam, że nie może pan odmówić składania zeznań jeśli nie jest pan spokrewniony lub spowinowacony z którymś z oskarżonych. Dodatkowo, składanie fałszywych zeznań jest karane.
2. Co panu wiadomo w sprawie?

Przypominamy, że świadkowie, którzy już zostali przesłuchani, mogą zostać potem jeszcze raz wywołani, jeśli pojawi się taka potrzeba!

- Nazywam się Artur Julian Promnitz i jestem lekarzem w mieście Old Whiskey. Prowadzę tu praktykę oraz szpital, w którym zatrudniony jest jeszcze jeden lekarz, oraz kilka pielęgniarek. W sprawie oszustw… cóż, wiadomo mi tyle, co przeciętnemu obywatelowi! No, może troszkę więcej, bo tak się składa, że przyjaźnię się z dziennikarzem, który prowadził dziennikarskie śledztwo… ale, nie wiem, czy mogę to mówić, Em, eheheh.
Pogładził się po karku.
- W każdym razie! Jak już mówiłem, wiem, że była, a raczej jest afera. Chodzi o zamówienia leków, a dokładniej opium. Wiem, bo proszono mnie bym pokazał kwity odbioru tego medykamentu. A nawet sam zaproponowałem, ze pokażę. Pokazałem. Potem się okazało, ze coś się nie zgadza z kwitami i fakturami… ale ja nie miałem wglądu do żadnej z ksiąg rachunkowych toteż nie wiem o co chodzi. 
Wzruszył ramionami.
- Ja… nie wiem co mam jeszcze powiedzieć na ten temat.

Pytania sędziego:
 
1.   Czy zna pan Edwarda Baskerville’a, Oscara Wrighta i Billy’ego Hawtona?
 
Pytania prokuratora:


1.       Czy to pan składał zamówienia na leki, w tym opium?
2.       Czy miał pan bezpośredni kontakt ze spółką, która transportowała leki? Czy była to spółka Mann & CO czy może jeszcze jakaś inna?

- Oczywiście, że znam! To tak, pana Hawtona znam najdłużej, bo to on mnie sprowadził do tego miasteczka. Ale nasza znajomość była czysto zawodowa. Pana Baskerville’a poznałem zaraz jak zaczął pracować dla burmistrza… to był chyba luty. Przyszedłem, by złożyć zamówienie na leki, bo okazało się, że nie wystarczają nam te ilości, które zazwyczaj dostajemy. No to, poszedłem do biura. Tam już pracował nowy sekretarz, czyli pan Baskerville. No i porozmawialiśmy, złożyłem zamówienie i potem tylko czekałem na opium. No i przychodziło, zgodnie z umową. Tyle ile chciałem.
Pokiwał głową.
- Pana Wrighta spotkałem raz, na… przyjęciu. Tak. Nic mi o nim nie wiadomo poza tym, ze chyba niezbyt dobrze się bawi na takich zabawach.
Wzruszył ramionami.
- Tak jak mówiłem wcześniej, składałem zamówienie w biurze burmistrza trzy razy. Najpierw, na samym początku, dałem Hawtonowi listę medykamentów, które chce stale by mi dostarczano. W lutym zgłosiłem ponowne zamówienie, by zwiększyć ilość dostarczanego opium. Potem w lipcu, podczas ospy, zgłosiłem już w radzie miasteczka zapotrzebowanie na dodatkowe leki, ale to chyba zrozumiałe, gdy mieliśmy epidemię, prawda?
Zastanowił się chwilę.
- Jedyny kontakt jaki miałem z Mann & CO to ich kurier i skrzynki z ich pieczątką. Nigdy nikogo z zarządu nie poznałem, ani z nikim się nie kontaktowałem bezpośrednio.  A co do innych spółek transportowych… nie, nigdy od żadnej innej firmy nie odbierałem przesyłek, wiec nie pomogę. Ja posiadam kwity tylko od Mann & CO, nikogo innego.

Pytanie sędziego:
1.       Czy to są kwity, które pan podpisywał przy odbiorze skrzyń z lekami?
2.       Czy zauważył pan coś podejrzanego przy współpracy z biurem burmistrza?
Pytania prokuratora:
1.       Czyli nie miał pan pojęcia o nadużyciach dopóki pan Cornelius Darcy panu o nich nie powiedział?
2.       Czy rozmawiał pan z Edwardem Baskervillem, burmistrzem lub Oscarem Wrightem o pieniądzach na leki?

Spojrzał na kwity ze swoim podpisem.
- Tak, to są te kwity i to są moje podpisy.
Na kolejne pytanie wzruszył ramionami.
- Nie zauważyłem niczego podejrzanego. Pierwsze wątpliwości pojawiły się, gdy pan Darcy opowiedział mi o aferze i poprosił o wgląd w kwity. Ja nie miałem dostępu do ksiąg więc nie mogłem porównać swoich kwitów z rachunkami.
Następne pytanie wywołało w doktorze dziwną nerwowość… aż zaczął stukać obcasem w podłogę.
- Co pan insynuuje? Że co? Że rozmawiałem z nimi, bo sam maczałem w tym palce? Ja? Że niby co, poszedłem do Baskerville’a i sobie to wymyśliliśmy? Śmieszne. W życiu nie gadałem z nim o pieniądzach. Ani z nikim innym. Gentelmani nie rozmawiają o takich rzeczach! Zresztą, ja, oszust? Ja niby miałbym kraść jakieś pieniądze? Ja, proszę pana, nie mam do tego głowy, ba, ja nawet nie umiem oszczędzać, na miłość boską! Ja mam talent do wydawania pieniędzy a nie ich zbierania! Proszę zapytać mojej żony. Niby ja mam niby mieć umysł kogoś kto gromadzi jakieś pieniądze? Ja nawet nie mam skarbonki!
Pokręcił głową.
- Z nikim o pieniądzach na leki nie rozmawiałem, nie rozmawiam i rozmawiać nie będę. Tyle w tym temacie. Ja przekazywałem tylko listę z odpowiednimi ilościami leków, jakie były mi potrzebne. Dostawałem ile chciałem, więc się nie interesowałem, co z tym robi pan Baskerville czy burmistrz.

Pytanie prokuratora
1.       Czy zna pan może takie osoby jak Titus Smith czy Shane O’Dwyer?

- Oczywiście że znam. Znaczy, nie oczywiste. Pan Smith to lokalny alfons, znaczy, właściciel salonu. Ale nie wiem tego dlatego bo tam chodzę. Znaczy chodzę, ale czysto zawodowo. Leczyć pracownice tego przybytku. Parę razy z nim zamieniłem słowo. I tyle. Nic więcej nie wiem. Nawet tam nigdy wódki nie wypiłem!
Pokręcił głową i znowu zastukał nerwowo obcasem.
- Ja nie mam z tymi ludźmi nic wspólnego. Pana O’Dwyera znam, ale nigdy z nim nie rozmawiałem osobiście. To mąż pani Beatrice, właścicielki restauracji, tak? Był na moim weselu, z tego co pamiętam. Albo Ne pamiętam. Piłem wtedy, to wesele!
Wzruszył ramionami.
- Ja tam się tych pieniędzy nie tykałem, mam swoje. I moja żona ma pieniądze. Nie musze kraść.

Pytanie prokuratora:
1.       Pan zna przysłowie, ze w miarę jedzenia rośnie apetyt?

- W miarę jedzenia to rośnie dupa, panie prokuratorze.
 
Promnitz został ukarany karą porządkową w wysokości 200$.

Ani sędzia, ani prokurator nie miał już więcej pytań. Na razie.

Po zeznaniach Promnitza, sędzia wywołał Poppy Pines.

Pytania sędziego:

1. Proszę się przedstawić i opisać swoją funkcję w mieście. Przypominam, że nie może pani odmówić składania zeznań jeśli nie jest pan spokrewniony lub spowinowacony z którymś z oskarżonych. Dodatkowo, składanie fałszywych zeznań jest karane.
2. Co pani wiadomo w sprawie?

Przypominamy, że świadkowie, którzy już zostali przesłuchani, mogą zostać potem jeszcze raz wywołani, jeśli pojawi się taka potrzeba!