Plac - Zabawa Sylwestrowa

Kiwnęła głową sądząc, że Sophie sama dobrze wie co robi i pewnie nie zrobiła nic głupiego z Popowem. W końcu wydawało jej się, że blondynka ma do niego pewien dystans. Może to tylko pozory? Niemniej jednak, sama o sobie stanowiła. Chcąc nie chcąc rozejrzała się dookoła i zauważyła Rodet. Spojrzała na Palin w tym samym momencie, kiedy ta niemiłosiernie się marszczyła. Coś było na rzeczy! O Sherlocku w spódnicy!
Zanim zaczęła mówić coś w następstwie do Popowa, przyjęła następną porcję napoju. Chlupnęła z równą żarliwością co jej nauczycielka, jednak efektem było szybkie sięgnięcie po sok pomarańczowy. – Jeszcze się wprawię. – powiedziała chociaż to nie było dobre rozwiązanie, ażeby się uczyła rozpijania. Przysunęła się do przodu i kiwnęła na Sofę palcem zachęcając tym samym do pochylenia się nad stołem.
- A ty wiesz, że ja cały czas byłam na dyżurze kiedy… no wiesz. – Ależ oczywiście, że chciała ją zainteresować. Tak konspiracyjnie, wstępnie i złośliwie.

- Śnieżynką? - Zdziwiła się odsuwając od niej jakby widziała wariatkę. Chyba chciała się ulotnić, a nie śnieżynką jest! O tak. Dobra, zresztą, jak Judka będzie wracać do domu sama to może to i lepszy pomysł.
- Nieważne. - Machnęła ręką kręcąc głową. O, ta głowa jakaś taka... Lekka i szumiąca i taka fajna. Uśmiechnęła się sama do siebie. - Ale tutaj nawet nie ma śniegu. - Postanowiła nie wracać do tematu, bo dobrze jej było z tym całym szumem i w ogóle. Niechże to będzie takie jakie jest. Wtedy zaczęły grać fajerwerki! Wystrzeliły w górę niczym pochodnie, Judith wychyliła się zza tego daszku, pod którym siedziały.
- Szczęśliwego nowego roku! - powiedziała żywo spoglądając na byłą cyrkówkę. Może to nie był jakiś super odlotowy sylwester, może zaraz będzie pijana, ale gdzieś wgłębi duszy się cieszyła.

Zachichrała się na moment gapiąc w niebo z fajerwerkami. Jak małe dziecko. Albo duże coraz bardziej pijane dziecko. Już nie takie znowu dziecko. Ale jednak! Dostając kopniaka uśmiechnęła się krzywo. Teraz to chciała wiedzieć. Milczała przez dłuższą chwilę żeby jeszcze się trochę z Sophie podroczyć, ale w sumie nie było w tym wątku niczego zabawnego.
Przyjęła kolejny kieliszek, jeszcze nieświadoma jak ją będzie w głowie łupać na drugi dzień. Uśmiechnęła się rześko i stuknęła szkłem i szkło!
- Za święty spokój! - wyrzekła wesoło. Chyba zbyt głośno, ale ludzie wkoło też byli głośni i radośni! A to co miała mówić będzie nazywało się kablowaniem. I to takim niedobrym, perfidnym wyjawianiem sekretów i obgadywaniem. Mogłaby się w piekle smażyć. Nachyliła się znowu nad stołem do ucha blondynki.
- Był Darcy, ale nie o tym chciałam mówić. - szepnęła wracając na swoją pozycję. Usadowiła się w końcu wygodnie i nalała im soku z dzbanka do garnuszków.
- Czy tylko mi się wydaje, ale też tobie się może wydaje, ale... On chyba coś trochę nie gra fair, prawda? - Zaczynała mówić dużo i bez sensu. Nawet zdania nie układały się w sposób jaki robiły to wcześniej. Po prostu się odblokowała. Sophie mogła na tym skorzystać!

Nalała też soku Sophie. Zaraz chwyciła za swój kubek i znowu się napiła uśmiechając przy tym pomimo wszystko. Magiczny trunek zaczął działać coraz wyraźniej. Patrzeć tylko, a dostanie czkawki.
- Co z tą śnieżynką? - mruknęła marszcząc brwi do kubka, jakby to jego właśnie pytała. Spojrzała na niezadowoloną z obrotu sprawy Sophie i uznała, że lepiej będzie powiedzieć w końcu o co chodzi. A może jednak nie? Kurka wodna, no to się wpakowała w niezłe bagno.
- Napisał do mnie, że niby coś, że coś. Ale ja nie wiem. - wzruszyła ramionami tłumacząc się pokrętnie. A robiła to tylko dlatego, bo wiedziała, że Sophie tego dobrze nie przyjmie i raczej jej na Corneliuszu zależy. - Kurcze, a ja mu napisałam później, że przecież jesteś tyyy i powinien zobaczyć to wszystko jak dobrze, że jesteś ty.
Tak. Brawo Judyto. Z miną polejtujeszcze. Jesteśmy dumni.

Judytka piła sobie sok pomarańczowy nie wiedząc, że jej koleżanka zaraz chyba padnie i nie wstanie już do rana. Ale przecież miała być śnieżynką! Bycie śnieżynką to bardzo odpowiedzialna rola. Musi się w końcu przygotować do niej odpowiednio. A wokół nie ma śniegu! Proszę na to zwrócić uwagę. Bardzo uwagę. Odchrząknęła i oparła się na dłoni.
- Napisał, że mnie rzekomo kocha. - bąknęła, bąk bąk. I ostatecznie złamała chyba zasadę tajności korespondencji. Ale to była jej korrespondencja, prawda? Dlatego też mogła to zrobić. I zrobiła. Ale jakoś na poważnie tego chyba nie brała. Przynajmniej teraz, kiedy siedziała na wpół pijana na wpół zrezygnowana ze wszystkim. Dość miała takich feralnych dni i odbierania martwych płodów. Nawet sobie zupy nie zrobi, bo przecież kto by pomyślał. Czarownica!
Zachichrała się znowu.
- Nie spałam z nim. - A przecież parę razy była z nim sam na sam w domu. O cholera, przecież ona z nim faktycznie spała. Ale już nie będzie mówić, aby doprecyzowała co znaczy spanie, bo pewnie by dostała tą butelką w głowę. Przecież jeszcze wszystkiego nie wypiły. Podsunęła więc swój kieliszek żeby Sophie-barmanka poczyniła honory.

Powinna chodzić zamknięta w lodówce przenośnej! O jejku! Nie mamy przenośnych lodówek! Aaaaaa! W tym momencie wszystkie śnieżynki powinny głośnio krzyczeć.
Zdecydowanie jakoś za szybko im to szło. Judyta przysunęła sobie swojego kielona bliżej siebie, ale na razie nie piła. Sophie też nie piła. Może to i dobrze? Zaraz będzie niesprawna fizycznie, a przynajmniej... lekko dysfunkcyjna.
- Jezu, kurwa, Chryste... - mruknęła jakby do siebie. - Jezu i Chryste to te same osoby. - dodała elokwentnie. Ale nie wiedziała co w tej trójcy świętej robiła jeszcze kurtyzana. Miltonka położyła dłonie na ławie i zaraz musiała je ściągnąć, bo oto przyszły ich potrawy! Pyszności takie! Zamówiły sobie kurczaka.
- Nie spałam. - powiedziała ponad parującym kurczakiem. Nie, nie powie jej, że leżała. To by się zezłościła dopiero. A już widelce podali. I nóż nawet. Dwa noże! Mogłyby się bić na miecze, ale nie. Doktorka wypiła swoją porcję wódki i zabrała się za jedzenie kurczaka.
Po pytaniu Sophie wzruszyła ramionami. Podświadomość jej szeptała bardzo dziwne rzeczy, ale się ostatnio na pana Korneliusza jakoś nachmurzyła, dlatego te myśli nie wyszły poza obszar niematerialny.
- Nie wiem. - znowu wzruszyła ramionami. Wydawało jej się, że to nie jest odpowiednia i zadowalająca odpowiedź, ale właśnie to jej na myśl przyszło. Jako pierwsze i nic innego. Jeszcze coś. Dobry ten kurczak.

- Był jeszcze jeden chyba... A zresztą. - wzruszyła ramionami z ustami w podkówkę. Nie wiedziała. Zaczęło się takie przyjemne kręcenie w głowie, że aż sobie trochę podskakiwała na swoim miejscu. Tak hops, hops, nie odrywała się od ławki, siedzenia, czy cokolwiek to tam było, ale tak tylko hops, hops, statecznie. Zresztą jej się wydawało, że nic ciekawego nie robi tylko się kiwa. Dlatego poprawiła jeszcze kapelusz, a potem ściągnęła go kładąc gdzieś na bok, z dala od jedzenia i picia. Podążając śladem natury, zrezygnowała ze sztućców i zajęła się pałaszowaniem wszystkiego rękami.
- Ajć, gorące. - mruknęła marszcząc brwi. Co jakiś czas komentowała pod nosem jakie to jedzenie pyszne, ale jakie gorące. Swoją drogą, dobrze, że Ogórek był u Wilkinsów.
- Lubię go. Ale go nie rozumiem. - powiedziała kończąc prawie przeżuwać, kiedy już brała się za ziemniaki. Ciekawe w co później wytrze ręce. - Może chujek... - podparła się jeszcze na nieumazanej części prawej ręki, ale zaraz się wyprostowała zerkając na Palin.
- To wszystko jest głupie, wiesz? Kochasz, nie kochasz, kochasz. Robisz co chcesz. Raz myślisz, że jest tak, raz, ze inaczej... A potem komuś robisz przykrość. W ogóle to chyba kochania nie ma. - skończyła swoją jakże filozoficzną wypowiedź.

- Znaczy, że co? - zadumała się przyzwyczajona do swoich bolących, parujących palców. I łapnęła za sok delektując się jego cudooownym, cudownym i orzeźwiającym smakiem. Zakasłała dwa, trzy razy po odłożeniu kubka i zerknęła w bok sprawdzając, czy ich czasem ktoś nie obserwuje. A jeśli ta cała Rodet z maszyną do pisania wszystko notuje? Nachyliła się nad Sophie.
- Może będziemy w gazeciee... - mruknęła jej do ucha zaczynając się lekko uśmiechać na koniec. A ręce miała rozstawione po bokach, żeby Sofy nie ubrudzić. Opadła zatem z powrotem na swoje miejsce wbijając ręce w kurczaka. Ale miała już tę wprawę, że wiedziała jak to zrobić, żeby się nie oparzyć. Zaraz jej się pewnie nudzi. Słuchała Palin co jakiś czas się na nią spoglądając.
- Znaczy,że ty faktycznie go kochasz i zrobisz dla niego wszystko, tak? - Chyba tak skoro była w nim tak jakoś nienaruszalnie zakochana, że aż go nienawidziła, ale nie mogła przestać kochać. Taka moda na sukces. - Ej, to on jest jak Casanova. - bąknęła, chociaż Sophie wcale nie musiała o Casanovie wiedzieć. Cholipka.

- Że się lubi otaczać... - machała rękami pokazując owe otaczanie się. Co wyszło jakby pokazywała jaka jest duża. - Kobietami. - bąknęła znowu sama nie wiedząc co już na ten temat powiedzieć. Wzięła jeszcze jeden kęs kurczaka, trochę ziemniaków i po przeżuciu uśmiechnęła się do Sofki pogodnie. Popatrzyła na swoje ręce, były ciepłe i tłuste od kurczaka. Zerknęła w prawo. Jakiś śpiący elegancik, który najwyraźniej trochę już sobie zabalował, a teraz odpoczywa. Judith uznała, że pożyczy sobie kawałek jego płaszcza, a nawet koszuli, żeby wytrzeć ręce.
- Idziemy do mojego nowego-starego domu? - zapytała kończąc wycieranie łapek. Pan facet charpnął i chyba zaczął się budzić, ale Judka miała już ręce na stole.

- Bulbulbul. Ryba... - mruknęła do kurczaka i wbiła w niego widelec. Szukała portfela, ale go nie znalazła. Ale jednak chyba go znalazła, bo na stole, pod kurczakiem wystawało, podwadzane przez widelec dziesięć dolarów. Zbankrutuje jeśli będzie tak częściej z Sofą przebywać. Wypiła to co jej dziewczyna nalała, zerknęła na tego pana co się budził, ale już znowu zasnął.
Próbowała wstać, ale zaczęła się chichrać podpierając o stół.
- Łojezu, kręci mi się. - Takie i inne dzikie, dziwne odgłosy wydobywały się z Judytki w ten wieczór piękny i radosny!
- To chooodźź do niegoo. O! - Pewnie coś jeszcze sobie pobełkotały, kiedy w końcu, wreszcie i nareszcie zebrały się w drogę. Judka chwyciła Sofę za rękę, więc pewnie nie było to jakieś zapewnienie o nierozerwalnym nakazie, ale w końcu ją zatargała w tamtą stronę.

z/t ---> Darcy