Plac - Zabawa Sylwestrowa

Z domu Deana dziewczyny dosyć szybko wyszły i drogę na plac przemierzyły we względnej ciszy. Calliope, prawdę mówiąc, nie wiedziała, co powinna powiedzieć i chyba nawet nie miała zamiaru mówić czegokolwiek. Amy widziała i swoje wiedziała, więc była pewna, że wyjaśnień nie potrzebuje. Miała przynajmniej taką nadzieję.
- Och, sporo osób się zebrało, nie sądzisz? - spytała, zerkając na jasnowłosą i unosząc kąciki ust w delikatnym uśmiechu, kiedy splotła dłonie za swoimi plecami, krocząc z lekkością.

Pastor Wilkins w końcu dał się namówić na śpiewanie. A głos miał hoho! Wszyscy stali oniemiali jego talentem. Winfred zagrywał Wilkinsowi tak jak się należało, a kiedy skończyła się pieśń, była pora na zebranie się ze sceny. Wiolonczela nie była jego, więc nie musiał nic zabierać. Pożegnał się z Lilką skinieniem głowy, chyba znowu była czerwona. Zszedł ze sceny, ale zatrzymał się na moment przy jednym ze stoisk. Już patrzył w kierunku Greysona, poprawiał marynarkę, kiedy jakaś kobieta go zaczepiła i kazała wziąć małą gałązkę jemioły. Schował ją za plecami i podszedł do Greysona i tej damy.
- Dobry wieczór. - Skinął głową najpierw na Barbie, później odwrócił się do przyjaciela. - Charlesie. Jak mija dzień? - zapytał z superduper przyjazną miną. Na razie nie pokazywał co też chowa. Spojrzał jednak na zegarek, który miał w kieszonce kamizelki. Cholera jasna. Jak się nie pospieszy to nie zdąży ze wszystkim. Przekazał koledze jemiołę, właściwie to mu ją wcisnął do rąk i sobie poszedł żegnając się z zebranymi.

z/t

- Mimo że już tutaj trochę czasu mieszkam, to muszę przyznać, że też nie znam za wiele osób. - odparła, ciesząc się w duszy, że Amy nie zaczynała rozmowy nawiązującej do niej i do Deana. Przecież spaliłaby się ze wstydu!
Callie zerknęła w dół, na Remi. Ach, ta mała cwaniara, co to miała zadatki na jakąś znawczynię mody! Jak oceniała te gacie Titusa. Przypomniawszy sobie tę scenę, to Rowan zaśmiała się cicho.
- Cześć młoda i chyba nie, nie załapałyśmy się na to. - powiedziała, zerkając na jedną i na drugą dziewczynę. - Ale na pewno ci to wyszło!

Calliope roześmiała się, widząc taniec Remedios. Cóż, niejedna kobieta mogłaby jej pozazdrościć talentu, z pewnością!
- Żeby tylko padł z wrażenia! Kochałby jeszcze bardziej, niż zawsze. - dodała jeszcze do słów panny Jenkins i spojrzała w kierunku wspomnianej przez dziewczynkę kobiety. Nawet posłała jej uśmiech, bo przecież życzliwość się liczy!
- Amy... - spojrzała na nią tak, jakby tym samym chciała przekazać, aby nie zaczynała. Rowan powinna rozejrzeć się za Mannem, może on ma gdzieś tę patelnię schowaną? - To nie jest mój chłopak. - ucięła temat, szybko go kończąc. Chyba nie będzie musiała jej wyjaśniać wszystkiego, prawda?

Zmrużyła oczy, patrząc na Amy.
- Prawda, prawda! A jeszcze jaki uśmiech miał, kiedy się do niego przytulałaś! - spojrzała na Remi, odnotowując sobie w pamięci, że gdy tylko złapie Amy na całowaniu, to jej tego nie zapomni. Nigdy, przenigdy, ha. I tak, doskonale wiedziała, co ma na myśli. - A myślałaś kiedyś, by coś Tulio napisać albo zaśpiewać? - ponownie zwróciła się do dziewczynki.
Dla niej może to był drugi raz, ale przecież ten pierwszy pocałunek był tak dawno, że pewnie o tym zapomniała i teraz czuła się dziwnie, a Smith jeszcze sobie z nią pogrywała, okropna!
- Och, nie wierzę w to, co widzę. - rzuciła sarkastycznie, spoglądając w stronę Barbie, jednak postanowiła nie zwracać uwagi na kobietę. Jeszcze znowu zaczęłaby gadać o braku wychowania!